Author :
Abstract
Cumhuriyet’in ilanıyla birlikte Türkiye, modernleşme ve ulus inşası sürecinde topyekûn bir dönüşüm programı benimsemiştir. Bu dönüşüm, yalnızca siyasal ve hukuksal alanlarla sınırlı kalmamış; ekonomik kalkınma, tarımsal üretim, eğitim politikaları ve beden terbiyesi uygulamaları gibi farklı toplumsal alanları da kapsamıştır. Devletin kalkınma stratejisinde ziraat hem ekonomik hem de toplumsal yeniden yapılanmanın merkezinde yer almıştır. Tarımın verimliliğini artıracak modern tekniklerin öğretilmesi, köylünün üretim kapasitesinin geliştirilmesi ve tarımsal kalkınmanın bir “millî görev” olarak tanımlanması, bu dönemin karakteristik hedefleri arasında olmuştur. Cumhuriyet kadroları, “üretken” bir toplum inşa etmenin yalnızca teknik bilgi ve meslekî beceri ile değil, aynı zamanda bedensel sağlık ve disiplin ile mümkün olacağı görüşündeydi. Bu nedenle “beden terbiyesi” yalnızca bir spor faaliyeti değil, milli gücün kaynağını oluşturan, askerî hazırlıkla da bağlantılı bir disiplin olarak görülmüştür. Ziraat okullarında uygulanan beden terbiyesi programları, gençlerin hem tarlada üretken hem de gerektiğinde arenada yani (askerî ya da sportif alanlarda) başarılı bireyler olmasını amaçlamıştır.
Bu çalışma, ziraatçıların yetiştirilmesinde beden terbiyesi eğitimlerinin rolünü incelemeyi amaçlamaktadır. Tarım-spor gibi iki alanın aynı ideolojik çerçevede nasıl bütünleştirildiği, bu bütünleşmenin modernleşme söylemindeki yeri ve toplumsal sonuçları, dönemin resmî belgeleri, eğitim müfredatları ve basın-yayın organları üzerinden analiz edilecektir. Böylece, “tarlada güç” ve “arenada zafer” söyleminin, Cumhuriyet’in erken yıllarında devletin yeni insan tipine dair ideallerini nasıl yansıttığı ortaya konulacaktır.
Keywords
Abstract
With the proclamation of the Republic, Turkey adopted a comprehensive transformation program in the process of modernization and nation building. This transformation was not limited to the political and legal spheres; it also encompassed various social areas such as economic development, agricultural production, education policies and physical education practices. Agriculture was at the centre of both economic and social restructuring in the state's development strategy. Teaching modern techniques to increase agricultural productivity, developing the production capacity of farmers, and defining agricultural development as a ‘national duty’ were among the characteristic goals of this period. Republican officials believed that building a productive society was possible not only through technical knowledge and professional skills but also through physical health and discipline. Therefore, ‘physical education’ was not merely a sports activity but was seen as a discipline linked to military preparedness, as a source of national strength. The physical education programmes implemented in agricultural schools aimed to cultivate young people who were both productive in the fields and capable of excelling in military or sporting domains when necessary.
This study aims to examines the role of physical education in the training of agriculturalists. How agriculture and sports were integrated within the same ideological framework, the place of this integration in the discourse of modernization, and its social consequences will be analysed through official documents, educational curricula, and press and publishing organs of the period. This study demonstrates how the discourse of ‘power in the field’ and ‘victory in the arena’ reflected the state's ideals regarding the human type in the early years of the Republic.
